Bu Dünyada En Kolay Şey Lafıydı

Doğuştan gelen bir engelliğim nedeniyle hiç yemek yapamıyorum. Tek düzgün yapabildiğim şey sadece erişte pişirmek, ama ona bile yumurta kırmayı veya soğanı ince ince doğrayıp eklemeyi bilmiyorum, sadece eriştenin kendisini pişirebiliyorum. Diğer yemekleri, ailem önceden hazırlamışsa ısıtarak yiyorum.

Dün annemden bir istek(?) geldi. Akşam yemeğinde öğleden artan kimchi kızartmasının tenceresine biraz su ekleyip erişte pişirecekmişim. Böylece annemin dediği gibi su miktarını doğru ayarlayıp, gazı yakmadan önce suyu ve erişte bulyonunu karıştırdım ve su kaynamaya başlayınca erişteyi ekleyip, uygun şekilde karıştırarak pişirdim.

Akşam yemeğinde erişte yediğimizde her zaman babamla birlikte yediğim için doğal olarak iki paket gerekiyordu. Bugünkü seçim ise tam olarak…!!

Pişirme sonucu başarılıydı. Babam erişteyi yerken bana çok beğendiğini söyleyerek, çorbanın miktarının ve tuzluluk derecesinin mükemmel olduğunu dile getirdi. Ben de "Kaç yaşında biriyim, bu kadar temel şeyleri bile beceremiyorsam büyük iş olur!" diye takıldım.

Bunu söylerken birden aklıma "hazır yemek kiti" (meal kit) geldi ve onun hakkında da konuşarak yemek yedik. Aslında ben hazır yemek kitinin tam olarak ne olduğunu bilmiyorum, sadece haberlerde birkaç kez gördüm. Anladığım kadarıyla, bunları satın alır almaz hemen oracıkta kolayca pişirebilmek için önceden özenle paketlenmiş yemek malzemeleri.

Bu yüzden benim gibi hiç yemek yapmayan kişilerin de kolayca ulaşabileceğini babamla yaptığımız konuşmada sonuçlandırdık. Aslında bugünkü akşam yemeği de annemin yaptığı kimchi kızartması + marketten aldığım erişte + annemin sözlü talimatı üçlüsünün birleşimiyle ortaya çıkmış bir tür hazır yemek kiti diyebiliriz.

Şimdi böyle ailemle huzur içinde yaşıyorum ama bir gün mutlaka bir şekilde bağımsız yaşayacağım, o zaman annemin kendi yaptığı kimchi veya özenle yaptığı kek gibi annemin elinin lezzetini ve annemin ev yemeklerini çok özleyeceğim.