เพียงแค่รู้สึกขอบคุณเท่านั้น

ระหว่างทางไปโบสถ์ ฉันนึกขึ้นมาได้ทันทีว่า ฉันรู้สึกขอบคุณเพียงใดที่มีบ้านที่อบอุ่นและ“ย่าน”ของฉันที่ฉันสามารถกลับมาได้ทุกเมื่อ... ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากเมื่อเห็นภาพคนจรจัดและผู้ประสบภัยจากภัยพิบัติทางธรรมชาติที่สูญเสียทรัพย์สินทั้งหมดไปผ่านสื่อ แต่ฉันก็ทำอะไรเพื่อพวกเขาไม่ได้เลย ดังนั้นในเวลานี้ ฉันจึงยิ่งต้องปฏิบัติตามความรักอันอบอุ่นของพระเยซูต่อครอบครัวและเพื่อนบ้านที่อยู่ร่วมกัน

ขณะขับรถผ่านไปฉันสงสัยว่า“ รถจำนวนมากเหล่านั้นไปที่ไหนและไปทำอะไรกัน?” ทุกคนต้องมีเรื่องราวของตัวเองและเหตุผลในการตั้งถิ่นฐานที่นี่ ในขณะที่เราร่วมยุคสมัยกันเช่นนี้ ประวัติศาสตร์ใหม่ของอเมริกาถูกสร้างขึ้น และแม้ว่าฉันจะไม่สามารถมีส่วนร่วมอย่างมากในการสร้างประวัติศาสตร์ได้ แต่ฉันก็รู้สึกภาคภูมิใจและพึงพอใจที่ได้มีส่วนเล็กๆ น้อยๆ ในการสร้างประวัติศาสตร์

ที่จริงแล้ว จนถึงเช้านี้ฉันตั้งใจจะเขียนบันทึกความกตัญญูโดยแบ่งเป็นหัวข้อต่างๆ แต่เนื่องจากกระบวนการใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์อย่างมีนัยสำคัญ ฉันจึงกังวลว่าชีวิตส่วนตัวของฉันจะถูกเปิดเผย ดังนั้นแทนที่จะเขียน“บันทึกความกตัญญูวันที่... เดือน...” ฉันวางแผนที่จะเขียนบันทึกความกตัญญูในบรรยากาศที่เป็นอิสระเช่นนี้ โดยเลือกหัวข้อที่น่าประทับใจเป็นพิเศษทีละหัวข้อ

ดังนั้นฉันจึงรู้สึกซาบซึ้งกับช่วงเวลาและช่วงเวลาที่เราได้ใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะสมาชิกในครอบครัวของเราอีกครั้ง ไม่ว่าคุณจะสนิทสนมกับคนอื่นแค่ไหน พวกเขาก็ยังคงเป็นคนอื่นและไม่สามารถเข้าใจฉันได้อย่างลึกซึ้ง แม้ว่าจะมีการทะเลาะเบาะแว้งและความขัดแย้งในครอบครัว แต่เนื่องจากเราเป็นครอบครัวที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน เราจึงสามารถให้อภัยกันและกันและก้าวไปสู่การปรองดองและการฟื้นฟูด้วยคำพูดและการกอดที่อบอุ่น

วันนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น และฉันใช้เวลาอย่างคุ้มค่า ฉันจะพักผ่อนให้เต็มที่ในช่วงเย็นวันอาทิตย์ที่เหลือ และจะทำงานอย่างขยันขันแข็งในเวลาที่พระเจ้าประทานให้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันไม่คิดว่าฉันจะอัปโหลดวิดีโอ YouTube ในวันนี้... และที่จริงแล้ว ฉันเกือบจะพักจาก“두루미스 (durumis)” แต่ฉันไม่สามารถละทิ้งการโพสต์หนึ่งโพสต์ต่อวันได้ ดังนั้นฉันจึงมาเล่าเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ให้ฟัง