เรื่องราวชีวิตง่ายๆ กับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

ฉันมีข้อจำกัดทางร่างกายตั้งแต่กำเนิด ทำให้ไม่สามารถทำอาหารได้เลย สิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือการต้มมาม่า แถมยังทำไม่เป็นด้วยซ้ำ อย่างเช่น การใส่ไข่หรือหั่นต้นหอม ฉันทำได้แค่ต้มมาม่าเปล่าๆ เท่านั้น ส่วนอาหารอื่นๆ ถ้ามีคนในบ้านเตรียมไว้ให้ ฉันก็แค่เอาไปอุ่นกิน

เมื่อวานแม่สั่งฉัน (หรือเปล่า?) ให้เอาหม้อกิมจิที่เหลือจากมื้อกลางวันมาต้มมาม่ากินเป็นมื้อเย็น โดยให้เติมน้ำลงไปในหม้อให้พอดี ฉันก็ทำตามที่แม่บอก ปรับปริมาณน้ำให้ดี แล้วก่อนเปิดแก๊สก็ใส่ซอสลงไปในน้ำ พอน้ำเดือดพล่านก็ใส่เส้นลงไป คนให้เข้ากันจนเสร็จ

พอดีมื้อเย็นกินมาม่ากับพ่อด้วยเสมอ ก็เลยต้องใช้สองซอง วันนี้ฉันเลือก...!!

ผลงานออกมาดีมาก พ่อชมใหญ่เลย บอกว่าทั้งปริมาณน้ำซุปและความเค็มกำลังดี สมบูรณ์แบบจริงๆ ฉันเลยแซวไปว่า "อายุขนาดนี้แล้ว ถ้าทำอะไรพื้นฐานไม่ได้นี่แย่แน่ๆ เลยนะ!"

แล้วก็คุยกันเรื่อง 'Meal Kit' ขึ้นมาด้วย จริงๆ แล้วฉันไม่รู้หรอกว่า Meal Kit คืออะไร รู้จักจากข่าวบ้างเล็กน้อย เท่าที่ฉันเข้าใจ มันคือชุดประกอบอาหารที่บรรจุมาอย่างดีและพร้อมปรุงได้ทันที

ฉันเลยคุยกับพ่อว่าคนทำอาหารไม่เป็นอย่างฉันก็น่าจะทำได้ง่ายๆ จริงๆ แล้วมื้อเย็นวันนี้ก็ถือเป็น Meal Kit แบบหนึ่งได้เหมือนกันนะ เพราะมีทั้งกิมจิที่แม่ทำ มาม่าที่ซื้อจากซูเปอร์มาเก็ต และคำแนะนำจากแม่

ตอนนี้ฉันยังอยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข แต่สักวันฉันก็ต้องไปใช้ชีวิตคนเดียว ตอนนั้นฉันคงคิดถึงฝีมือแม่ คิดถึงรสชาติอาหารของแม่ คิดถึงอาหารบ้านๆ ของแม่มากแน่ๆ