ย้อนรำลึกเรื่องราวเมื่อหนึ่งปีก่อน

วันนี้ไม่ได้มีอะไรทำมากนัก จึงอยากจะนำเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วมาบันทึกไว้ที่นี่

ต้นเดือนมีนาคมปีที่แล้ว ด้วยเหตุการณ์บางอย่างทำให้ฉันได้ลองทาน "ลันเชเบิล" (Lunchable) ขนมขบเคี้ยวชนิดหนึ่ง ซึ่งเท่าที่ฉันรู้มา เด็กๆ ในอเมริกาจะเอาไปทานที่โรงเรียนกันบ่อยๆ แต่ก็อย่างที่อาหารอเมริกันส่วนใหญ่เป็น คือ มักจะได้ยินคำวิจารณ์ในแง่ลบว่า "ไม่ค่อยดีเท่าไหร่" หรือ "ไม่มีสารอาหาร" เป็นต้น

แต่สำหรับฉันผู้มีจิตใจอยากรู้อยากเห็นและประสบการณ์ทางสังคมน้อย ก็รู้สึกว่ามันแปลกใหม่ดี เลยตัดสินใจกินมันเป็นมื้อหนึ่งแทนที่จะเป็นแค่ของว่าง ถึงจะมีคนถามว่าแค่นี้จะอิ่มได้เหรอ แต่ถ้าฉันตั้งใจแล้วล่ะก็ ฉันสามารถควบคุมตัวเองเรื่องอาหารได้

พอเปิดฝาพลาสติกออกมาก็เห็นของข้างในที่ดูน้อยนิดตามที่คิด แต่ก็เข้าใจวิธีการกินได้โดยไม่ต้องอ่านคำแนะนำ

ชีสและแฮมก็เอาไปใส่ตรงกลางเหมือนแซนวิช

แล้วก็มีแบบที่เป็นครีมรสวนิลาอยู่แล้วด้วย

(อันนี้คืออันที่อยู่มุมขวาบนในรูปที่เปิดฝาออกแล้ว)

ฉันสนุกมากที่ได้ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ระหว่างที่ทานไปด้วย โดยพยายามทำตามขั้นตอนอย่างระมัดระวัง แต่ก็โดนแม่บ่นว่า "กำลังทำอะไรอยู่" และ "ทำไมไม่ใช้ตะเกียบใช้แต่มือ" จนกระทั่งฉันกินหมด

อ้อ เกือบลืมไป ยังไม่ได้พูดถึงรสชาติเลย แฮมชีสก็เค็มๆ หน่อย ส่วนครีมวนิลาหวานและนุ่ม เป็นรสชาติหวานเค็มปนกัน แต่จริงๆ แล้วกินไปเมื่อปีที่แล้วแล้ว ไม่แน่ใจว่าจำได้ถูกต้องหรือเปล่า (ตอนนั้นเขียนไว้ในบล็อกของเนเวอร์ แต่บอกแค่ว่ากินยังไง ไม่ได้เขียนถึงรสชาติเลย)

เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาสได้กินอีก คราวนี้จะได้เก็บหลักฐานไว้แล้ว ก็ต้องกินอย่างเงียบๆ (ตามที่แม่บอก)

ปล.ที่แท้มันเป็นอาหารกลางวันของโรงเรียนนี่เอง...ฉันไม่เคยเรียนที่โรงเรียนอเมริกันเลยไม่รู้เรื่องเลย!

https://youtube.com/shorts/tzUsAoKoTso?si=F_iJ6x0QmCnavkML