เรื่องราวสั้นๆเกี่ยวกับซุปเต้าเจี้ยวของแม่

แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่ ฉันมีรสนิยมการกินแบบเด็กประถม (choding ipmat) ฉันเลยชอบอาหารที่หวาน เค็มจัด หรือรสชาติจัดจ้าน และอาหารใหม่ๆ และกินน้อยด้วย อย่างที่เคยพูดไปแล้วนั้น อาหารเช้าที่กินแต่ไข่ แอปเปิ้ล และกล้วยนั้น สำหรับฉันแล้วมันเป็นเรื่องยากลำบาก ซุปเต้าเจี้ยวก็เช่นกัน ฉันไม่ชอบกลิ่นและรสชาติที่ค่อนข้างเหม็นอับและคาว

ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ปีแล้ว จำไม่ได้แล้ว แต่ว่าวันหนึ่ง ขณะที่มองดูซุปเต้าเจี้ยวที่กำลังเดือดปุดๆ ฉันรู้สึกอยากลองเอาข้าวไปคลุกกับซุปดูสักครั้ง ตอนนั้นฉันมักจะกินข้าวกลางวันคนเดียวเสมอ เลยลองตักซุปใส่ชามข้าวดู และในวันนั้นเอง ฉันก็ตกหลุมรักซุปเต้าเจี้ยวที่แม่ทำ

นับจากนั้นเป็นต้นมา ถ้าไม่ใช่แม่ที่ทำให้ เมื่อไหร่ที่กินซุปเต้าเจี้ยว ฉันก็จะต้องเอาข้าวไปคลุกกับซุปเสมอ ที่จริงแล้ว การเอาข้าวไปคลุกกับซุปอาจส่งผลเสียต่อสุขภาพได้ แต่ในวันนี้ที่อากาศค่อนข้างเย็นๆ แบบนี้ ฉันอยากกินข้าวต้มซุปร้อนๆ สักชามเหลือเกิน ฉันเอาชนะซุปปลาแห้งและสาหร่ายได้ด้วยการเอาข้าวไปคลุกกับซุปเช่นกัน

อย่างที่เล่าไปตอนต้น ถึงแม้ตอนนี้ฉันยังคงชอบกินอาหารแบบเด็กประถมอยู่ แต่ถ้าเทียบกับยี่สิบปีก่อน ก็ถือว่าดีขึ้นมากแล้ว ยิ่งมาอยู่ที่อเมริกา อาหารที่ฉันกินก็มีความหลากหลายมากขึ้น และที่สำคัญที่สุดคือ ฉันสามารถกินเนื้อสัตว์ได้อย่างจุใจในราคาที่ถูก ฉันรู้สึกมีความสุขและขอบคุณมาก

ด้วยเหตุนี้ เย็นนี้ฉันเลยตัดสินใจกินราเมนกิมจิตุ๋น (kimchi jjigae ramen) อย่างที่เคยแชร์ไปแล้ว