สุดท้ายก็ล้มเหลวในการโพสต์วันละ 1 ครั้ง

อาจจะนับตามวันที่เกาหลีแล้วเหมือนจะทำได้วันละหนึ่งโพสต์ แต่ถ้าเทียบกับที่นี่ในอเมริกา เมื่อวานนี้คือวันพฤหัสบดีที่ 6 กุมภาพันธ์ ฉันไม่ได้เขียนหรือโพสต์อะไรเลย จริงๆแล้วชีวิตก็เหมือนกับกระรอกวิ่งวนอยู่ในล้อวิ่ง ไม่มีเหตุการณ์พิเศษอะไรให้บันทึก และเหนือสิ่งอื่นใด ความเป็นส่วนตัวคือปัญหาใหญ่ที่สุด การโพสต์ชีวิตประจำวันในอเมริกาพร้อมรูปภาพเหมือนคนอื่นๆ อาจเป็นการเสียมารยาทต่อครอบครัวด้วย

อย่างไรก็ตาม เมื่อวานนี้มีเรื่องดีๆ คือฉันได้มีโอกาสแนะนำ durumis (두루미스) เป็นภาษาอังกฤษบน Medium ก่อนที่จะเขียน ฉันกังวลว่า "ด้วยความสามารถทางภาษาอังกฤษของฉันจะทำได้ไหม?" แต่เมื่อฉันเริ่มพิมพ์ (โดยตีความตามหลักศาสนาคริสต์) พระเจ้าทรงประทานปัญญาให้ฉันจนเขียนบทความเสร็จได้อย่างสมบูรณ์แบบ และฉันก็หวังว่าส่วนที่ยังขาดๆอยู่จะได้รับการปรับปรุงในเร็ววัน (สำหรับฉัน มันยังดูเหมือนเวอร์ชันเบต้าอยู่)

ถ้าหวังใหญ่กว่านั้น ฉันก็หวังว่า durumis (두루미스) จะเป็นที่รู้จักมากขึ้นและจะมีวันที่ฉันสามารถบอกลา Brunch Story ได้ เพราะถึงแม้ว่าฉันจะได้รับเลือกเป็นนักเขียน Brunch ครั้งเดียว แต่เมื่อได้ทำจริงๆแล้วกลับไม่มีประโยชน์อะไรกลับมาเลย นอกจากนี้ ฉันไม่รู้มากนัก แต่ฉันไม่ชอบการผูกขาดของ Kakao มาก และอยากจะหลุดพ้นจาก Kakao (แต่ยังต้องใช้ KakaoTalk อยู่)

อย่างที่ได้เริ่มต้นไปแล้ว ดังนั้นต่อไปนี้ฉันจะพัฒนาช่อง YouTube พร้อมกับ durumis (두루미스), Medium และ Livedoor ทั้งสามบล็อกนี้ให้ดีขึ้น เพื่อให้เป็นสินทรัพย์ของฉันและเป็นมรดกที่ยั่งยืนแม้ว่าชีวิตนี้จะจบลงแล้ว วันนี้เป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์นี้แล้ว ขอให้สู้ๆทั้งวันนี้และวันหยุดสุดสัปดาห์ที่กำลังจะมาถึง!