Ostatecznie nie udało mi się utrzymać codziennych postów

Choć według kalendarza koreańskiego wydaje się, że każdego dnia publikowałem jeden wpis, to patrząc z perspektywy Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkam, wczoraj, 6 lutego, czwartek, nie opublikowałem niczego. Prowadzę życie jak wiewiórka w kołowrotku, nie ma żadnych szczególnych wydarzeń wartych odnotowania, a ponadto prywatność jest największym problemem. Publikowanie zdjęć z codziennego życia w Ameryce, jak robią to inni, byłoby nietaktem wobec mojej rodziny.

Wczoraj jednak byłem wdzięczny za okazję przedstawienia durumis (두루미스) w języku angielskim na Medium. Zanim zacząłem pisać, martwiłem się: "Czy moje umiejętności językowe wystarczą?", ale gdy zacząłem pisać, (w moim chrześcijańskim rozumieniu) Bóg dał mi mądrość i udało mi się stworzyć dobry tekst. Wyraziłem też nadzieję na szybką poprawę niedociągnięć. (Dla mnie nadal wygląda to tylko jak wersja beta)

Gdybym miał większe ambicje, chciałbym, aby durumis (두루미스) stał się bardziej znany i przyszedł dzień, w którym pożegnam się z Brunch Story. Chociaż zostałem wybrany na autora Bruncha za pierwszym razem, to po rozpoczęciu działalności nie odniosłem żadnych korzyści. Ponadto, choć nie jestem pewien szczegółów, nie znoszę samowoli Kakao i chciałbym, jeśli to możliwe, uwolnić się od Kakao (z KakaoTalk muszę korzystać).

Skoro już wyciągnąłem miecz, chcę rozwijać kanał YouTube wraz z durumis (두루미스), Medium i LiveDoor – te trzy blogi – aby stały się moim majątkiem i dziedzictwem, które przetrwa po mojej śmierci. Dziś jest piątek, ostatni dzień tego tygodnia. Powodzenia w pozostałej części dnia i nadchodzącego weekendu!