Waarom besteedde ik hier geen aandacht aan?

Omdat ik in de Verenigde Staten woon en ik en mijn familie regelmatig medicijnen op recept gebruiken, kan ik niet om een telefoontje naar de apotheek heen. Toen ik in Amerika aankwam, sprak ik geen Engels, maar ik moest wel medicijnen hebben, dus worstelde ik met de apotheek via de telefoon. Zonder dat ik het doorhad, werd mijn oren daardoor opeens beter.

Tot nu toe heb ik altijd de moeilijke namen van de medicijnen één voor één aan de apotheker moeten doorgeven, maar gisteren ontdekte ik dat ik via sms een herhalingsrecept (refill) kan aanvragen met behulp van het RX-nummer en zelfs de status van mijn recept kan bekijken. Ik dacht dat ik het RX-nummer niet meer had omdat ik de grote etiketten altijd verwijderde, maar bij generieke medicijnen staat het RX-nummer op het etiket dat de apotheek op de verpakking plakt.

Ook bij medicijnen met merknamen verwijderde ik altijd de etiketten op de verpakking. Nu denk ik erover om ze toch maar te bewaren totdat de medicijnen op zijn. Aan de andere kant ruimt mijn moeder altijd het afval op, dus misschien laat ik het gewoon zo en blijf ik de medicijnen op de oude manier aanvragen, door de namen op te noemen. Als ik die kleine etiketten meeneem, zal ze vast zeggen: "Waarom neem je dat allemaal mee?" en zal ze er niet blij mee zijn.

Dus, de conclusie is: vanaf nu vraag ik alleen herhalingen van generieke medicijnen aan via sms met het RX-nummer. Voor medicijnen met merknamen blijf ik de oude methode gebruiken: een telefoontje.

Terzijde: door die moeilijke namen steeds te herhalen, krijg ik er steeds meer zelfvertrouwen in en de apothekers begrijpen het steeds beter. Als mijn uitspraak niet goed is en ze het niet begrijpen, kan ik gewoon de spelling letter voor letter opzeggen. Dus je hoeft er in het begin niet meteen bang voor te zijn.