Gewoon dankbaarheid

Op weg naar de kerk, kreeg ik plotseling dit idee. Hoe dankbaar ben ik voor mijn comfortabele thuis en mijn 'wijk' waar ik altijd met een gerust hart naar terug kan keren... De beelden van daklozen en vluchtelingen die al hun bezittingen zijn verloren door natuurrampen, die ik via de media zie, doen me zoveel verdriet, maar ik kan niets voor hen doen. Daarom neem ik me voor om in deze tijd juist de warme liefde van Jezus te tonen aan mijn familie en buren.

Als ik met de auto rij, vraag ik me af: 'Waar gaan al die auto's naartoe en waarom?' Iedereen heeft zijn eigen verhaal en redenen om zich hier te vestigen, maar tegelijkertijd leven we in hetzelfde tijdperk en bouwen we zo de nieuwe geschiedenis van Amerika op. Het feit dat ik, hoe klein mijn bijdrage ook is, een steentje bij kan dragen aan het scheppen van de geschiedenis, is zo geweldig en bevredigend.

Eigenlijk wilde ik tot vanmorgen nog een dankbaarheidsdagboek bijhouden, waarbij ik elke week een paar punten noteerde. Maar de mogelijkheid dat mijn privéleven zou worden blootgesteld, was de grootste hindernis tijdens het proces van het zinvol doorbrengen van de zondag. Daarom schrijf ik niet "datum dankbaarheidsdagboek", maar zoals vandaag, in een ongedwongen sfeer, zal ik vanaf nu één voor één een bijzonder ontroerend thema kiezen en hier opschrijven.

Daarom besef ik nogmaals hoe kostbaar deze tijd en momenten zijn die ik als lid van mijn gezin samen doorbreng. Hoe close ik ook met anderen ben, ze blijven vreemden en zullen me nooit diepgaand begrijpen. Hoewel er soms ruzie en conflicten zijn binnen het gezin, kunnen we elkaar toch vergeven omdat we samen door dik en dun zijn gegaan. Met warme woorden en een knuffel kunnen we terugkeren naar een plek van harmonie en herstel.

Er zijn vandaag veel dingen gebeurd en ik heb de dag op een zinvolle manier doorgebracht. Ik ga vanavond lekker uitrusten en morgen weer hard werken in de tijd die de Heer mij gegeven heeft. Ik zou nooit gedacht hebben dat ik vandaag nog een YouTube-video zou uploaden.... En eerlijk gezegd had ik bijna een dagje vrij genomen van durumis, maar ik kon de dagelijkse post toch niet laten liggen, dus deel ik dit kleine verhaal.