Een hectische dag

Een halve dag in het ziekenhuis, en een halve dag worstelde ik aan de telefoon met een medewerker van de klantenservice; de hele dag was zo voorbij.

Hoewel ik geen YouTube-video's kon bewerken en niet kon studeren voor CS50, heb ik wel degelijk de dingen gedaan die ik echt elke dag moet doen. Na een vroeg ochtendgebed en het delen van mijn meditatie-notities, had ik problemen met HPPS en moest ik dezelfde stappen herhalen, maar uiteindelijk heb ik mijn dagelijkse doel bereikt.

Er zijn nog steeds bergen problemen die ik onmiddellijk moet oplossen, en vandaag was ik erg teleurgesteld door een thread, maar toch moet ik de andere dagen die God mij heeft gegeven blijven leven en moet ik volharding en overwinning in geloof tonen.

Het leven is vol ups en downs; het zijn niet alleen maar zonnige dagen. Je groeit door te huilen, te lachen, en soms door te mopperen en te zeuren. Net als Rachel in mijn meditatie van vandaag. En net zoals God uiteindelijk haar gebed verhoorde en haar baarmoeder opende, geloof ik vast dat God mij op een dag ook een partner of een nieuwe kans zal geven.

Gisteren bezocht ik spontaan de website van mijn denominatie. Ik zag een kaart met kerken en missiegebieden over de hele wereld, maar Japan was helemaal leeg, wat me een beetje verbaasde. Is het percentage christenen in Japan minder dan 1%, en zelfs onder degenen die naar de kerk gaan, is het aantal mensen dat Jezus als ware Verlosser gelooft zo laag dat ze het opgegeven hebben?

Dus ik dacht: "Waarom word ik niet de eerste Japanse zendeling die theologie studeert en door mijn denominatie wordt gezonden?" Een belachelijke gedachte, of liever gezegd, een waanidee. Nee joh, dat gebeurt toch niet echt???