Een jaar later: terugblik op een ervaring

Er was niet veel te doen, dus vandaag wil ik een kleine herinnering van een jaar geleden opschrijven.

Begin maart vorig jaar kwam ik op de een of andere manier in het bezit van "Lunchables". Ik geloof dat het in Amerika een populair tussendoortje is voor kinderen op weg naar school, maar net als veel Amerikaans eten krijgt het over het algemeen negatieve recensies, zoals "onvoldoende" of "weinig voedingswaarde".

Maar voor mij, iemand met veel nieuwsgierigheid en weinig sociale ervaring, was het gewoon fascinerend. Dus ik besloot het niet als een snack te eten, maar als een volledige maaltijd. U zult misschien denken: is dat genoeg? Maar ik kan mezelf prima beheersen als ik dat wil.

Nadat ik het plastic deksel had verwijderd, zag ik een nogal schamele inhoud. Zelfs zonder gebruiksaanwijzing kon ik er wel uitkomen hoe het moest.

Ik maakte er een soort sandwich van met kaas en ham ertussen,

en er was er ook een met een vanille roomvulling.

(Die zat rechtsboven op de foto van de inhoud met het opengemaakte deksel)

Ik vond het zo leuk dat ik er foto's van nam terwijl ik het at, de instructies volgend. Maar toen kreeg ik van mijn moeder twee opmerkingen: "Wat ben je aan het doen?" en "Waarom gebruik je geen eetstokjes, alleen je handen?" Met moeite heb ik het op gegeten.

Oh ja, ik vergeet de smaakbeoordeling! De ham en kaas waren een beetje zout, en de vanille room was erg zoet en zacht. Kortom, een zoet-zoute combinatie. Maar het is al een jaar geleden, dus ik weet niet zeker of ik me het nog precies kan herinneren. (Ik had het toen op mijn Naver blog gezet, maar ik heb het alleen kort beschreven en geen smaakbeoordeling gegeven).

Nou ja, als ik het nog eens probeer, moet ik het stilletjes opeten, zoals mijn moeder zei, aangezien ik nu bewijs heb!

ps: Het was oorspronkelijk schoolmaaltijd... Ik wist het niet omdat ik nooit op een Amerikaanse school heb gezeten!

https://youtube.com/shorts/tzUsAoKoTso?si=F_iJ6x0QmCnavkML