Mijn eigen manier om mijn Engels te verbeteren

Hoewel ik nog steeds veel tekortkomingen heb, is het een feit dat mijn Engelse vaardigheid aanzienlijk is verbeterd in vergelijking met de vroege dagen van mijn leven in Amerika. Destijds kon ik niet eens een paar eenvoudige Engelse woorden zeggen, dus vroeg ik altijd om een tolk. Zelfs nadat ik in Korea wat Engels had gestudeerd, overtrof het Engels dat ik in de Amerikaanse samenleving tegenkwam mijn verwachtingen en was het ongelooflijk.

Ik, die geen universitair leven of een fatsoenlijke baan kon hebben zoals anderen, zocht en daagde mezelf uit met levenslang leren, beginnend in 2016. Hoewel de vakgebieden die ik bleef studeren een beetje verschilden en veranderden, begon ik door al deze processen onbewust dingen te horen die ik niet kon horen, en uiteindelijk kon ik me uiten.

Op dit punt kan mijn Engelse leermethode een beetje bizar worden genoemd. Meestal is de meest voorkomende manier om je Engelse vaardigheden te verbeteren door naar Amerikaanse drama's te kijken en te shadowen, maar ik heb dit proces helemaal niet doorlopen en ik hou van nature niet van het kijken naar drama's en films. Bovendien heb ik, afgezien van de examens binnen de staat zelf, nog nooit TOEFL of IELTS gedaan.

Daarom kan ik het als een grote zegen beschouwen dat ik van schrijven, iets waar anderen niet aan kunnen komen en waar ze jaloers op zijn, mijn eigen sterke wapen heb gemaakt. Ik ben iemand voor wie schrijven gemakkelijker is dan spreken, ongeacht de taal, en hoewel ik mijn ideeën niet goed met mijn mond kan uitleggen, kan ik ze duidelijk aan anderen overbrengen met geschreven woorden. Daarom ben ik nu nog steeds aan het schrijven.

Hoe dan ook, het feit dat ik de vakgebieden waarin ik geïnteresseerd ben heb geleerd, toegepast en gebruikt in het Engels, wat niet mijn moedertaal is, heeft me uiteindelijk gemaakt tot wie ik vandaag ben. Maar Engels zal altijd mijn tweede taal zijn, en het komt vaak voor dat Koreaans de taal is die spontaan uit mijn mond komt. Toch ben ik dankbaar en blij dat ik al survival-Engels onder de knie heb. Tenzij het een gebied is dat nieuw en onbekend voor me is, is de meeste afhandeling van kleine en grote zaken door middel van gesprekken mogelijk.

Eigenlijk zou het, in zekere zin, een roekeloze en dwaze droom kunnen zijn om Engels op moedertaalniveau te brengen. Toch kan ik deze droom niet opgeven, omdat ik in de toekomst in Amerika zal blijven wonen, waar ik toch Engels moet spreken, tenzij er grote veranderingen in mijn leven komen, en zelfs als er veranderingen komen, zal het me niet schaden om goed Engels te spreken.

Bovendien, zoals ik eerder heb aangegeven, heb ik vanaf het begin de taal van mijn computer- en smartphone-omgeving lange tijd op Engels gezet, dus er zijn ook veel situaties waarin ik vragen in het Engels stel en antwoorden in het Engels krijg. Tegenwoordig is het ook het tijdperk van kunstmatige intelligentie, en ik stel hen vaak vragen in het Engels. Er is geen vaste regel voor het maken van prompts, je kunt het gewoon gemakkelijk gebruiken zoals je wilt.

Hoe dan ook, ik wil hier niet zelfingenomen zijn, maar altijd bescheiden blijven en mijn houding van leren behouden. En als ik de kans krijg, wil ik graag Engelse taal- en letterkunde studeren aan een universiteit in Korea of Japan.