Een kort verhaal over moeders miso-soep

Ook nu nog, maar ik ben van nature een kieskeurige eter (초딩입맛). Ik geef de voorkeur aan zoete, zoute, pittige en nieuwe gerechten en ik ben ook een kleine eter. Zoals ik eerder al heb gezegd, een ontbijt van eieren, appels en bananen is voor mij meestal geen pretje. Miso soep (된장국) was hetzelfde. Ik vond de muffe geur en de specifieke bijsmaak gewoon vies.

Het is al zo lang geleden dat ik me het niet meer precies kan herinneren. Maar op een dag, terwijl ik naar de borrelende miso soep keek, kreeg ik een sterke drang om er rijst in te doen. Ik at toen altijd alleen mijn lunch, dus ik nam de moed bijeen en schepte wat soep in mijn kom met rijst. En die dag werd ik verliefd op de miso soep van mijn moeder.

Sindsdien heb ik de gewoonte ontwikkeld om altijd rijst in mijn miso soep te doen, tenzij mijn moeder het klaarmaakt. Eigenlijk is rijst in soep eten niet goed voor je gezondheid, maar op een ietwat frisse dag als vandaag, krijg je gewoon zin in een warme kom soep met rijst. Zelfs de kabeljauw met zeewiersoep (북어미역국) die ik vroeger niet lekker vond, heb ik kunnen overwinnen door er rijst bij te doen.

Zoals ik in het begin al zei, ben ik nog steeds een kieskeurige eter, maar vergeleken met twintig jaar geleden ben ik toch wel verbeterd. Bovendien is mijn dieet sinds mijn verhuizing naar Amerika veel gevarieerder geworden, en ik ben vooral erg blij en dankbaar dat ik allerlei soorten vlees tegen een lage prijs kan eten zoveel ik wil.

In die zin heb ik voor vanavond gekozen voor kimchi-stoofpot met ramen (김치찜 라면), zoals ik eerder al heb gedeeld.