Gelukkig dat ik vandaag niet uitging

Ik had een belangrijke afspraak, maar uiteindelijk ben ik vandaag niet uitgegaan. Het is uitgesteld naar volgende week, waardoor ik me een beetje zorgen maak, maar stiekem ben ik ook blij. Ik kan eindelijk rustig aan de YouTube-videobewerking en andere taken werken die ik al een paar dagen uitstel. Dus ik begin eerst met de dringende zaken en tik nu, voor de lunch, even wat weg. Het is geen heel belangrijk onderwerp, maar ik schrijf dit even om mijn hoofd leeg te maken.

Iedereen die in Amerika woont, zegt het eensgezind: het meest onhandige aan Amerika is dat je gebonden bent aan je locatie. Ook ik, als iemand met een visuele en lichamelijke beperking, kan helemaal niet rijden, dus ik ben afhankelijk van anderen voor vervoer. En het openbaar vervoer in mijn omgeving is niet goed ontwikkeld, dus mijn mogelijkheden om ergens naartoe te gaan zijn beperkt.

Mensen in mijn omgeving die mijn situatie kennen, zijn verbaasd. Ze reageren met dingen als: "Wat doe je de hele dag thuis? Word je niet moe?" Maar ik lach en zeg: "Het gaat prima!" Natuurlijk is het wel eens frustrerend, maar gelukkig ben ik introvert en een echte thuisblijver, dus vind ik het niet erg om thuis te zijn. Sterker nog, het rustig aan mijn eigen dingen werken thuis is minder stressvol.

Bovendien kan het, gezien mijn ziekte, juist nadelig zijn om veel met mensen om te gaan. Ik maak me zorgen dat ik per ongeluk iets verkeerd zeg, waardoor de ander zich gekwetst voelt en mij als een vreemde ziet. Deze negatieve gedachten en wanen houden elkaar in stand. Dit is eigenlijk de grootste reden waarom ik nergens goed kan werken. Als ik echt werk moet hebben, dan wil ik thuiswerken.

Daarom vind ik deze tijd, waarin ik aan mijn bureau zit en mijn gedachten op een rijtje zet terwijl ik schrijf, zo kostbaar en waardevol. Vanmiddag ga ik even naar buiten voor wat frisse lucht en een wandeling. Het weer is abnormaal wisselvallig; het is koud, dan weer warm. Ik ben bang dat de lente voorbij is voordat ik er erg in heb en dat we zomaar in de zomer terechtkomen. Ik vind het leuk om in de lente foto's van bloemen te maken... Ik ben benieuwd welke foto's ik dit jaar weer ga maken. Maar, stuifmeel is een no-go (gelukkig heb ik geen allergie) en ik wil dit jaar de lente echt goed ervaren.