Herinneringen aan de Engelse Bijbelverzenwedstrijd

Bron: https://youtu.be/iM5-bLFdfLk?si=rTQsZhhRLqfebDMF

Deze video bracht me plotseling terug naar mijn middelbareschooltijd, toen ik graag naar de radio luisterde.

Toen was ik een fervent luisteraar van KBS 1FM en ook van de radiozender Gukdong Broadcasting. Op een dag hoorde ik dat ze een Engelse Bijbel-reciteerwedstrijd zouden organiseren. Ik had toen een Koreaans-Engels Bijbel (NIV) en een Bijbel cassettebandje dat mijn vader me had gegeven. Het gedeelte dat ze wilden horen was Mattheüs 6, en vanaf dat moment luisterde ik tientallen, misschien wel honderden keren per dag naar de cassetteband, sprak het na en oefende ik het uit mijn hoofd te leren.

Een week voor de wedstrijd kreeg ik de kans om Mattheüs 6 volledig voor te dragen tijdens de kerkdienst van de middelbare scholieren. De jeugdpastor die toen goed voor me zorgde, sprak ook een beetje Engels, en ik zie nog steeds voor me hoe hij me vol bewondering aankeek.

Op de dag van de wedstrijd droeg ik trots mijn favoriete schooluniform (ik durf wel te zeggen dat ik vanwege dit uniform naar school M ging) en deed mee aan de wedstrijd. Ik verwachtte natuurlijk een goed resultaat, maar tot mijn verbazing stond mijn naam er niet bij. Omdat ik zo nieuwsgierig was, vroeg ik rond en kwam erachter dat het kwam door een verkeerde articulatie. De leraar van de kerk was ook komen kijken en het was jammer. Maar nu ik erover nadenk, waren het, ongeacht of ik won of niet, kostbare momenten om dichter bij het Engels te komen.

Nu, 17 jaar na mijn verblijf in Amerika, vraag ik me af of mijn articulatie nog steeds zwak is. Maar wat ik me afvraag is hoe het mogelijk is dat ik, als extreme introvert, zonder zenuwen voor mijn klasgenoten en oudere/jongere klasgenoten die moeilijke Engelse zinnen uit mijn hoofd kon leren en kon opzeggen. Toen ik in Amerika gratis ESL-lessen volgde, vond ik het al stressvol om een korte presentatie te geven.