Eet de kikker op

Of het nu op de basisschool of de middelbare school was, er was een biologie-les waarin we kikkers moesten ontleden. Gelukkig(?) had niemand in ons groepje kikkers meegebracht, waardoor we de hele les op de gang moesten staan als straf.

Als vrouw vind ik kikkers al vies, maar toen ik vandaag een nieuw tabblad in mijn webbrowser opende, trof ik deze uitdrukking aan die mijn nieuwsgierigheid prikkelde, maar me tegelijkertijd ook een beetje misselijk maakte.

Omdat zoeken in het Koreaans op Google of Copilot als vals spelen aanvoelt, zal ik het in het Engels opzoeken en de betekenis en het achtergrondverhaal van deze uitdrukking uitleggen.

De betekenis van "eat the frog" is als volgt. We worden in ons leven geconfronteerd met grote en kleine taken, en het is een soort productieve vaardigheid om de taken die je moeilijk of vervelend vindt eerst af te handelen. Het gaat niet zozeer om prioritering, maar juist om de vervelende dingen te doen en ze af te ronden.

Wie deze uitdrukking voor het eerst gebruikte en waar hij vandaan komt, is op verschillende websites verschillend, dus daar ga ik het niet over hebben. Nu ga ik deze uitdrukking toepassen op mijn leven van de afgelopen jaren.

Ik gebruik Google Agenda al meer dan 5 à 6 jaar. Aanvankelijk gebruikte ik een planner met maandelijkse en wekelijkse agenda's in verband met het beluisteren van alle Bach-kantates, maar door veranderingen in mijn gezichtsvermogen werd mijn handschrift steeds slechter, en naarmate ik ouder werd, werd het steeds moeilijker om mooie aantekeningen te maken. Bovendien was mijn huis te klein om al die planners netjes op te bergen. Daarom zocht ik naar een online agenda en koos ik voor Google Agenda, die ik tot op de dag van vandaag gebruik.

Mijn dagelijkse routine van dertig minuten is vrij eenvoudig. Van alle dagelijkse taken blijkt dat ik elke dag "eat the frog" toepas. De taken die ik het minst leuk vind, of die echt gedaan moeten worden, doe ik meestal allemaal 's morgens. Daardoor heb ik 's middags meer vrije tijd.

Bij het doen van dingen die ik echt niet wil doen, is er natuurlijk geen vreugde of dankbaarheid. Maar omdat ik een limiet van dertig minuten heb gesteld, gooi ik mezelf er volledig in tijdens die tijd. En ik denk alvast aan mijn eigen kleine beloning, zoals een ochtendkoffie. Dan doe ik het uiteindelijk toch wel om die koffie te kunnen drinken.

En omdat de meeste taken bestaan uit zitten aan mijn bureau en nadenken, vind ik het veel beter dan hard werken voor mijn geld zoals anderen. Zo blijkt maar weer dat er geen makkelijke dingen of gratis dingen in de wereld zijn.

Het is nu 13:30 uur op woensdag 26 februari. Ook vandaag heb ik "eat the frog" goed toegepast en zit ik nu rustig aan mijn blog te schrijven.

Binnenkort is het alweer een maand geleden dat ik me bij durumis (두루미스) heb aangemeld. Als ik naar het totale aantal gepubliceerde berichten kijk, heb ik de 1-post-per-dag-regel aardig volgehouden. In tegenstelling tot mijn tijd bij Brunch Story (브런치스토리), voel ik veel minder druk bij het schrijven, waardoor dit mogelijk is. Eigenlijk is schrijven op zich geen gemakkelijke taak, maar ik doe het veel gemakkelijker dan anderen. Daarom ben ik altijd dankbaar voor dit talent van God.

Door consequent te schrijven, ervaar ik elke dag de grote voordelen voor mijn geestelijke toestand en mijn geloof. In het verleden ben ik verschillende blogs begonnen en weer opgegeven, maar door consequent te schrijven op durumis (두루미스) heb ik eindelijk het gevoel een comfortabel online thuis te hebben gecreëerd.

Gisteren had ik het over Cyworld (싸이월드). Of het zal herleven en hoe het zich zal ontwikkelen, is nog onduidelijk, maar of ik Cyworld nu weer ga gebruiken of niet, ik wil dit patroon graag voortzetten. Ik hoop dat dit in de toekomst een belangrijke rijkdom en erfenis voor me zal zijn.