Op een bepaald moment werd ik een echte Amerikaan

Hoewel ik tot nu toe meer jaren in Korea heb gewoond, ben ik nu, op dit moment, meer dan 18 jaar in Amerika -

Ik denk plotseling na over de relatie tussen mijn identiteit en mijn online activiteiten.

Niet alleen is mijn nationaliteit veranderd, maar ik houd ook zo ontzettend veel van Amerika. Er zijn dingen die gewoon goed zijn in het dagelijks leven (het beste voorbeeld is het leven dichtbij de natuur), en zelfs als je het bekijkt vanuit het perspectief van iemand die, in vergelijking met de gemiddelde persoon, goed met computers kan omgaan, leef ik een gemakkelijker leven dan in Korea.

Het grootste verschil is dat een certificaat, zoals de openbare certificaten die alleen in Korea bestaan, in Amerika helemaal niet nodig is. Zowel bij het openen van online banking als bij online winkelen of het betalen van energierekeningen, wordt er nooit iets extra's gevraagd.

Als je met een kaart betaalt, hoef je alleen de naam en kaartinformatie correct in te vullen, en als je met een cheque betaalt, hoef je alleen het bankidentificatienummer (routing number) en rekeningnummer, dat op de cheque staan, samen met je naam correct in te vullen. Bovendien, nu ik het toch over cheques heb, kun je ook gemakkelijk en handig geld storten via een mobiele app.

En wat websites betreft, zijn Koreaanse portalsites zoals Naver en Daum, zelfs als je er maar even naar kijkt, al ongemakkelijk voor mij als slechtziende persoon en worden mijn ogen snel moe. Zelfs als ik gewoon Yahoo.com open, zijn de letters over het algemeen groot, waardoor het veel minder belastend is om te lezen. Toch is Korea beter dan Japan.

Om eerlijk te zijn, ben ik onlangs gestopt met Threads, en de belangrijkste reden was dat het aantal views zo triest was, hoe hard ik ook schreef. Ik weet niet zeker wat de oorzaak is, maar in de afgelopen twee jaar, in tegenstelling tot mijn oorspronkelijke plan, heb ik veel kansen gehad om te schrijven in mijn moedertaal, Koreaans, dus mijn feed bestond vooral uit Koreaans.

Maar het probleem was dat als er een gebeurtenis plaatsvond in Korea (zoals de staat van beleg of de recente KakaoTalk-update), de feed vol stond met dit soort discussies, waardoor ik me er misselijk van voelde. Ah~ dus dit is informatievervuiling~ Ik realiseerde me dat er echt geen andere optie was dan het radicaal te stoppen.

Aan de andere kant heb ik bijna nooit gezien dat Engelstalige gebruikers het met zoveel oprechtheid gebruikten als Koreanen, dus de views en reacties op mijn Engelse berichten in Threads zijn echt triest in vergelijking met het Koreaans. Hetzelfde geldt voor Japans. Dus ik realiseerde me dat het zinloos was om moeite te doen voor iets dat zinloos was en eindigde in een lege ruimte.

Dus waar ik uiteindelijk op terugkwam, was bloggen, en dit is durumis. Hier maak ik me niet druk over reacties of views. Het maakt me niet uit of mensen mijn berichten veel of weinig lezen, en ik weet het ook niet goed. Bovendien kan mijn bericht hier in 16 talen worden vertaald, dus misschien kunnen mensen mijn bericht zelfs ergens in de wereld lezen dat ik niet had verwacht.

En sinds een paar maanden geleden ben ik begonnen met Instagram Stories, maar in vergelijking met Threads kwam ik tot de conclusie dat Threads echt rommel is. Natuurlijk moet je foto's plaatsen om op Instagram te posten, maar als je alleen tekst in Instagram Stories wilt plaatsen, kun je deze in een notitieblok schrijven, een screenshot maken en posten.

Als ik erover nadenk, zijn alle sociale media die ik gebruik van Amerikaanse makelij(?). Blogs zijn Naver, durumis, Medium, LiveDoor en Note, die ik onlangs heb ontdekt. Ik vecht en beheer ze moeizaam, afhankelijk van de taal. En nu ik mijn gedachten zo organiseer en neerschrijf, kan ik alleen maar concluderen dat Amerika echt een IT-macht is. Korea, aan de andere kant, is, zowel in kunstmatige intelligentie als in de recente brand, op een niveau dat vergelijkbaar is met een baby die net leert lopen.

Dus, hoewel ik tekortkomingen heb, leer ik als hobby zelf coderen en computer science, en indien mogelijk leer ik van Amerikanen en maak ik het me eigen. Omdat ik sowieso zowel de computer als de telefoon in het Engels gebruik, is de realiteit dat ik niet eens begrijp wat Koreaanse leraren me leren.

Ik hoop dat het CSS-eindproject dat de FCC deze week op YouTube-kanaal publiceert, goed afloopt.